Jako młodej kobietce, było jej także chwilami przykro, gdy w oczach męża, lub nawet kogoś obcego, wyczytywała nagle wyraźnie: „Ach, jakeś ty zbrzydła” Ale że pani Bigielowa zapewniła ją, że „potem” będzie jeszcze ładniejsza, więc odpowiadała im w duszy: „Poczekajcie” — i to była jej pociecha. On brylant między mężczyznami, ona także dobre dziecko, więc może się porozumieją. — Pięćdziesiąt koni, tak samo jak i w Mohilowie — odrzekł Azja. Aby przybliżyć sobie ten aforyzm, możecie zmienić Bismarcka na Piłsudskiego. My jedni, bo jest on także pisarzem polskim, aczkolwiek tworzył w języku angielskim. Pan Nowowiejski nie potrzebował, prawdę mówiąc, umykać zbyt spiesznie ze swoim łupem do Rzeczypospolitej, bo nie tylko w pierwszej chwili, ale i przez dwa następne dni nikt go nie gonił.
https://www.beautysystem.pl/pl/p/Hoker-barowy-BX-1002-Pomaranczowy/2486 - A wówczas słychać było daleki grzmot zapadających się w gruzy dzielnic, po którym odzywały się znów jęki, modlitwy, glosy i wołania: „Odkupicielu, zmiłuj się” Chwilami Kryspus zabierał głos i krzyczał: „Wyrzeczcie się dobra ziemskiego, albowiem wkrótce nie stanie wam ziemi pod nogami Wyrzeczcie się ziemskich miłości, albowiem Pan zatraci tych, którzy więcej niż Jego miłowali żony i dzieci.
Minister zaczął się śmiać cichym śmiechem. — Prosić… Po chwili wszedł człowiek bardzo mały i szczupły, z twarzą żółtą jak wosk. — Chwieją się konary, ciężarem stłoczone. Każdy może brać udział w tych kuglach i odgrywać zacną osobistość na deskach jarmarcznej budy; ale wewnątrz, w swej własnej piersi, gdzie wszystko jest dozwolone, gdzie wszystko jest ukryte, tam być w porządku, oto sedno rzeczy. Kilka psów rozrywało pomiędzy sobą owcę i warczało. Aby wrócić do Cezara, stał się on z czasem nieco bardziej ociągliwy i ostrożniejszy, jako świadczy jego zaufany, Oppiusz. PROMETEUSZ To wszystko, co mi rzekłeś, w wielkiej u mnie wadze; Nie lubię być dłużnikiem. Odwracała tylko nieco głowę, jakby pragnąc uniknąć jego wzroku. Feldmanowi przyświadcza Orkan: „Nie wierzymy już nijakim bogom. Pociąg z wolna zbliżał się. Panny miały w taki sposób zapewniony jeszcze cały tydzień przyjemności i używały też ich całem sercem.
— Nie mów tak, ojcze. „Nie pożałowałbym ci ja i krwi — mówił sobie — byle cię pocieszyć, ale cóż, nieszczęsny, uczynię Co ci powiem Powiem chyba, że on ci się pokłonić kazał, i dajże Boże, aby ci to za pociechę starczyło”. Owo przeobrażenie głazów prostych w podobne nagrobki zdało mi się być pomysłem tak pięknym, otwierało takie pole fantazji, że mimowiestnie wszedłem w świat Machnickiego. „To potomstwo tych, które niegdyś obłaskawiałem” — pomyślał. Ostrożnie zabrałem prowiant i wyszedłem szukać chłopca. Nie mówię rzeźwość i wesele: nie ma racji, by miały towarzyszyć mi poza swe granice: Non hoc amplius est liminis, aut aquae Caelestis, patiens latus.
Szekspir: „Jesteśmy z tej samej materii, co sny”. Mała ilość chłopców, synów bogatszych obywateli, mieszka u profesorów. Niebawem, gdy już stanął u wspaniałych gmachów, Drzewce oparł o słupek i wraz próg kamienny Przekroczywszy, był w izbie wysokosklepiennej. — Prawda prawda Ledwie na nogach stoję Jakoż wróciwszy do siebie, poszedł pan Andrzej za tą radą, tym bardziej że i Hasslinga zastał śpiącego. Idą na środek, w sercu nie znający trwogi, Strasznie patrząc na siebie. Jest to najgłębszy entuzyazm, zawarty w niemych, zawiłych, długotrwałych i doskonałych pracach.
Siedząc w paśmie złotego światła, na tle głębokim i ciemnym, wygląda jak jakie zjawisko słoneczne i przezroczyste, a przy tym kształty jej wysmukłe tworzą proste przeciwieństwo z kwadratową postacią chłopaka. Gdy bowiem tyran Konstanty, — który wielkich napoleońskich wojen nie przebył, a nad oficerami i żołnierzami przewodził, co okrąg ziemski obeszli, bijąc się we stu bitwach pod gwiazdą Napoleona, — znieważył na jednej paradzie oficera nazwiskiem Ślaski, ten w oczach tegoż cesarzewicza i całej generalicyi, podszedł do baryery, oparł o nią rękojeść szpady i rzucił się piersiami na ostrze, śmierć sobie zadając przeszyciem przez serce. — A powiedz mi — mówił Geist — dlaczego ty myślisz o samobójstwie… Wokulski wstrząsnął się. „Próchno zawierało jakby zbiór sakralnych formuł naszych przeżyć, nastrojów, tęsknot, całych sytuacji” — wspomina po latach Skiwski. Tu jednak zdarzyła się dziwna rzecz. — Rzekłem, oni przysięgę świętą wykonali, Że bydła nie tkną. narożne meble
— Taka jazda, jak tatarska, by i największymi gąszczami iść umie.
Filip, lub jakiś inny, wybrnął z podobnego kłopotu w następujący sposób. A wtem na wpół dziecinny i jakby niezmiernie stęskniony głos począł śpiewać: Gdybym ci ja miała Skrzydłeczka jak gąska, Poleciałabym ja Za Jaśkiem do Śląska. Nie twierdzę bynajmniej, że „zły język” bad language w znaczeniu angielskim: ordynarny, świński i brutalny jest warunkiem dobrej literatury. Przestrzeganie ich jest niemożliwością. Przeszłość i teraźniejszość to dwa niezupełne posągi: jeden wydobyto pokaleczony od uszkodzeń wieków, drugi nie osiągnął jeszcze swej przyszłej doskonałości. Za czym pokiwawszy smutnie głową, popił miodu, poruszył żelaznym pogrzebaczem głownie w ognisku i rzekł: — A mojemu chłopu się sczezło — Wola boska. Artur Górski, którego inicjatywie krytycznej zawdzięczamy termin Młoda Polska. Było już dobrze z południa, gdy Basia, jadąc gęstym borem, stanęła przed jakąś rzeką, większą od innych, a zwłaszcza znacznie szerszą. Wątpiłeś w swoim czasie, czy jest na świecie jaki Eurycjusz, a chociaż na własne oczy przekonałeś się, że syn mojego ojca mówił ci prawdę, posądzasz teraz, żem ci wymyślił Glaukusa. Młodej gospodyni chodziło zawsze, a tembardziej teraz, o to, by mieć u siebie salon, jak się wyrażała, »intellektualny«. Źródeł tego podobieństwa … szukać należy w znanych obydwu autorom koncepcjach filozoficznych i estetycznych końca wieku.